مادرانه
دخترم این روزها که وجودت به اندازه قند؛ چای زندگیمان را شیرین کرده هر لحظه بدین فکر فرو میروم که رشد نهال وجودنازنینت چقدر زیبا من را نیز بزرگ و صبور کرده.... برگ گلم هیچ زمانی درک نمیکردم حضور یک غنچه کوچک در زندگی ام چنان وجودم را بخود جذب کند که صبر و استقامت و عاشقانگی را برایم طرز دیگری معنا کند و تو با پیچک حضورت چنین معنایی را در من تنیدی و من را بالندگی و صبر آموختی... آری... حال میدانم تو همان آموزگار صبر و آرامشی که به زیبایی مرا تعلیم دادی و هر لحظه به من می آموزی که صبورانگی مادری چیست و مهرانگی اش چه طعمی دارد؟ روزی که آغوشم تورا پذیرا شد جوانه کوچکی بودی که هرلحظه ترس از آن داشتم که اندام کوچکت بزرگی آغوشم را تا...
نویسنده :
مامان زهرا
14:59